Drie drankjes geïnspireerd door heimwee naar de zon en Frankrijk
Ik was afgelopen zomer een week in Frankrijk op een soort van zelfgemaakt festival met een praktisch oneindige hoeveelheid drank en voedsel. Samen met een bijzonder geschikte groep mensen stonden we het ene decadente ding na het andere te doen tot we van gekkigheid niet meer wisten waar we het moesten zoeken. En te drinken. We stonden ook te drinken. Erg veel te drinken. Onder inspiratie van onder andere dat laatste zijn er een heleboel mooie initiatieven ontstaan (zoals: in de zon liggen en drinken, in de schaduw liggen en drinken, zitten en drinken, staan en drinken).
.
Het is wel eens gezegd dat je ergens een expert in wordt als je er 10.000 uur in gestoken hebt. Nou wil ik niet gaan zeggen dat er tienduizend uren in een week zitten, maar ik kan niet heel goed rekenen en het komt vast wel een beetje in de buurt. Dus in die week ben ik een volleerd expert geworden in drankjes mengen in grote glazen kannekes. Toegegeven, ik had al wat voorkennis, maar toch.
.
.
1. Het Zwevertje
De eerste is het Zwevertje. De oorsprong van het Zwevertje is enigszins wazig (om voor de hand liggende redenen, waarschijnlijk) maar het gerucht gaat dat de naam ooit ergens in een vuig studentenhol in Leiden is ontstaan. Daar hadden ze bedacht dat er gewoon maar zo veel mogelijk drank in moest.
.
Mijn versie is beter, want veel smoother. Een goed drankje is smooth. Een goed drankje is als een geheim agent: het laat af en toe subtiele hints vallen dat t gevaarlijk is, maar wat dan precies het gevaar is, merk je pas als het te laat is. Dat moment dat je wankelend op het randje van een diepe afgrond staat te balanceren en Bond je aan staat te grijnzen en je de snedige oneliner al voelt aankomen. “Looksh like you’re about to make a giant leap for mankind,” of zoiets. Ik ben geen geheim agent en ook geen drankje, dus je moet die soepele oneliner er zelf maar bij verzinnen.
.
De oorsprong van de cocktail is, in de kern, de maskering van de smaak van alcohol. En een Zwevertje is een suave motherfucker, als het om alcoholmaskering gaat. Het bestaat uit 5 simpele onderdelen:
.
1) Een kan. Liefst zo groot mogelijk. Een vissenkom, vaas, emmer of wijnkoeler zijn in nood prima alternatieven.
.
2) IJs. Flink wat. Goeie borrels zijn zo koud als het hart van een buschauffeur.
.
3) Gin en tonic, ongeveer in een verhouding van 3/10. Beetje ermee aankloten en proeven is toegestaan.
.
4) Een wolkje, een vleugje, een minieme suggestie van een vruchtensapje. Liefst iets tropisch, mangosap of zo. Maar echt minder dan een shotglaasje per kan, ik zweer het.
.
5) Liefde. In fysieke vorm kan dat bijvoorbeeld een aardbeitje zijn, of een takje munt, of een flinke scheut extra wodka. Roer het zachtjes, pak een paar glazen en stap grijnzend met je zwevertje in de hand het zonlicht tegemoet.
.
.
2. Portugese Sangria
Als je na het Zwevertje de smaak te pakken hebt (en je bent nou toch al bezig, toch?) ben je misschien wel klaar voor de volgende stap op de ladder van de decadentie. Tijd voor sangria. .
En laten we meteen even een momentje pakken om iets duidelijk te maken, want je denkt, wanneer ik sangria zeg, waarschijnlijk aan die troebele rode treurnis met kruidnagel (!) of zo, waar dan zo’n paar verdronken sinaasappelpartjes in drijven en waarvan je mondhoeken meteen in de depressiehouding springen. Hah. Je doet maar. Ik gooi het op de échte sangria.
Zie, echte (Portugese) sangria is een fris, helder, dorstlessend wondertje in een kan (of in een gehalveerde watermeloen, if you’re feeling fancy). Maar de helderheid van het drankje is misleidend. Het vrolijk ronddobberende fruit heeft geniepige tanden. Of zoiets. Maar laten we daar nu niet teveel over mekkeren, want er moet gedronken worden.
.
Men neme:
– 1 watermeloen
– Gin
– Whisky
– Likeur (Iets van 43 of zo will do. Sinaasappellikeur werkt ook. Of ander fruit. Als het maar een beetje zoet is.)
– Wodka
– Prosecco
– Bruisend water
– Fruit (mijn standaard: aardbei, appel en de bovenstaande watermeloen, en als ik ze kan vinden een paar passievruchten. Maar voel je vrij om te experimenteren)
– Suiker
– IJsblokjes
Ain’t nothing gay about three half-naked men sharing a fruity drink
Dan doe je dit:
Kook als eerste een beetje water (een glaasje is genoeg) en los daar 4 eetlepels (riet)suiker in op, en laat het even staan zodat het alvast wat kan afkoelen.
.
Pak een grote pan, kan, vaas of gieter. Giet daar een flink glas gin, wodka en whisky in en een half glaasje likeur. Snijd de aardbeien door de helft of in kwartjes en kiep ze in de drank. Laat een ijsklontje smelten in het suikerwater (want ik neem aan dat je niet het geduld hebt om te wachten tot het op kamertemperatuur is). Giet het bij het drankmengsel.
.
Gooi er nu een flinke hand aardbeien, blokjes watermeloen, passievruchtvlees, stukjes appel, whatever fruity shit je hebt, bij. Pak een houten lepel of een hutspotstamper of zo (of je vuisten, als je de behoefte voelt je mannelijkheid even te onderstrepen temidden van al dit fruit) en stamp het geheel tot het bloedt (het fruit, niet je vuisten).
.
Als het geheel ruikt naar fruitboomgaard met een serieus probleem ben je op de goede weg. Kiep er nog wat heelgelaten fruit in, en laat het idealiter nu zo lang als je aankan intrekken. Als je daar niet het geduld voor hebt: even goeie vrienden. I’m not judging. Sterker nog, ik heb m’n eerste kan al op dus je loopt achter.
.
Gooi er flink wat ijsklontjes bij en leng het geheel nu aan met ongeveer drie keer zoveel prosecco als andere drank. Roer het zachtjes, giet het eventueel terug in de halve uitgeholde watermeloen, grijns en stap de zon tegemoet.
..
3. De d’n Ruud
In levenden lijve
Stap 1: pak een kan
Stap 2: pak een paar flessen drank en giet ze in de kan
Stap 3: pak tonic en giet het in de kan
Stap 4: drink het op
Stap 5: doe vóór stap 3 trouwens nog wat ijs in de kan
Stap 6: neem het mee naar buiten
Stap 7: vraag of iemand anders ook zin heeft in een kanneke
Stap 7: ontdek dat je kanneke leeg is en ga terug naar binnen en maak een nieuwe Ruud
Stap 8: mompel op zwoele toon zoete niemendalletjes in de oren van iedereen die je vast kan grijpen
De eerste is het Zwevertje. De oorsprong van het Zwevertje is enigszins wazig (om voor de hand liggende redenen, waarschijnlijk) maar het gerucht gaat dat de naam ooit ergens in een vuig studentenhol in Leiden is ontstaan. Daar hadden ze bedacht dat er gewoon maar zo veel mogelijk drank in moest.
OPEN JE MUIL 