Totdat ik het afgelopen jaar een baan kreeg als stukjesschrijver en dingendoener bij een bedrijf met computers en zo, gaf ik elke winter snowboardles in Oostenrijk. Het leven was daar simpel: ik trok ’s ochtends een paar dikke kleren aan, nam een paar aspirines, pakte mijn snowboard, stapte in een liftje en ging vervolgens een paar uur lopen ouwehoeren met wat pubers en gleed daarna zo rechtstreeks de kroeg in, die ze voor het gemak praktisch óp de piste hadden gebouwd. De volgende dag begon dan weer aan het begin van de vorige zin, en zo rolden de dagen voort. Tot ik op een vrije dag werd geramd door een stuurloze langsvliegende Hollander met een rooie plofkop en één veel te dure ski onder z’n incapabele stelten. Die andere was ‘ie al kwijt op het moment dat ie me in de rug aanvloog.
Mijn klasje hoefde ik niet af te bellen, dat deed de skischool voor me. Met als gevolg dat ik de hele avond gebeld werd door de ouders van mijn leerlingen omdat dat geitenhoudersdialect van die Tirolers zelfs voor een polyglot als ikzelf al nauwelijks te verstaan is, laat staan voor een zonnebankbruine paardenhoudster uit het Gooi.
Wat blijft er nog voor je over in het leven als je in een bergdorp met krukken rondmaladeert? Bar weinig, blijkt: wat ouwehoeren met de kassadame bij de supermarkt, flink drank en voer inslaan, en een restaurant beginnen in mijn appartement.

Wat is het allerbeste dat je kan doen als je staat te verleppen van de pijn? Precies, andere mensen om je heen meesleuren in je pijn door ze in de fik te steken met een absurde hoeveelheid pepers in het eten. Hah. Serves you right, onschuldigen! Mensen spraken nog weken na mijn vertrek over mijn clandestiene restaurant met een mengeling van angst en respect. Neem ik aan.
Maar genoeg geluld. Aan ’t werk, we hebben hongerige monden die nodig in brand gezet moeten worden. Wat heb je nodig? Nou, uitgaande van dat je dit gerecht voor 4 mensen maakt, het volgende:
Vlees:
500g gehakt
Blikken met dingen:
2 blikken tomaten
2 blikken chilibonen, kidneybonen of zo iets dergelijks (met bruine bonen kan het ook, wordt alleen iets meliger, if that’s your fancy)
Groente en dat soort fratsen:
1 ui
1 winterpeen
1 rode paprika
Eventueel een stengeltje selderij
De peper:
Minstens 2 rode chilipepers, liefst van een behoorlijk ontvlambare soort. Als je een pansy bent, kun je de zaadlijstjes (de witte shit waar de zaadjes aan vast zitten) eruit schrapen, daar wordt het iets minder pittig van. Maar hmpf.
Kruiden en shit:
2-4 teentjes knoflook
1 eetlepel gemalen komijnzaad (Of djinten, same thing)
1 eetlepel chilipoeder
1 eetlepel cayennepeper
1/2 eetlepel kaneel
2 eetlepels gerookt paprikapoeder (fantastisch spul dat je sowieso in je kast moet hebben staan. Kan je tegenwoordig krijgen bij de grote Alberten Heijn en bij veel toko’s en Oil & Vinegar)
4 laurierblaadjes
1 blokje runderbouillon
Peper & zout
Secret ingredients:
1 flesje donker bier (Leffe dubbel, bijvoorbeeld. Iets bitterzoets.)
Een kwart reep pure chocola
3 eetlepels basterdsuiker
Rijst:
400g rijst
Yoghurtsausje om je bek mee te blussen:
Yoghurt
1 limoen
Tortillachips:
Tortillachips.
Dit gerecht kost in principe niet zo heel veel tijd om te maken, maar het moet wel even staan pruttelen. Hoe langer hoe beter is eigenlijk het devies, maar reken ongeveer op een uurtje pruttelen, plus ongeveer een half uurtje voorbereidingen. Maar het is het waard.
Begin als eerste met je biertje koud te zetten. Thank me later.
Pak een flinke, diepe pan en zet die op het vuur met een scheutje olijfolie. Hak de knoflook, wortel, ui en eventueel die selderijstengel tot fijne snippers en kiep alles in de pan. Doe na een minuut of twee, als de uitjes wat glazig begint te worden en je de knoflook begint te ruiken, ook het gehakt erbij. Terwijl je het af en toe wat doorroert zodat al het gehakt de kans krijgt om wat te bruinen, doe je er ook de komijn, chilipoeder, cayennepeper, paprikapoeder en kaneel doorheen, samen met een flinke snuf zout & peper. Hak ondertussen de paprika en de peper fijn en doe ze in de pan.
Ruikt al goed he?
Wacht maar.
Nu is het tijd voor de bonen. Trek de blikken open en giet ze met het vocht en al bij het gehaktgroentepepermengsel. Laat ze onder een beetje halfbakken roergedrag in een minuut of 5 gaar worden, en doe dan de blikken tomaat en de blaadjes laurier erbij. Bewaar een van de blikken, en doe er een blokje bouillon in en vul ‘m verder met wat kokend water.
Breek eerst een blokje of 2 van de chocoladereep (tien minuten later proeven en eventueel nog 2 toevoegen als je ’t zoeter wil) af en roer het door de chili, die omstreeks nu al behoorlijk chili-achtige vormen begint aan te nemen als het goed is. Schep ook de suiker erbij. Open je biertje, giet er een scheut van in de pan en de rest in een glas voor easy drinkings. Fijn dat ‘ie koud is, he? Graag gedaan.
Giet er ongeveer een kwart blikje bouillon bij, tot het mengsel net iets te dun is. Proef het, en check of er misschien meer zout en peper en PEPER bij moet (dat moet sowieso).
Breng het geheel even aan de kook, zet het vuur laag en doe een deksel op de pan, en ga dan triomfantelijk en ostentatief zitten chillen met een biertje in je hand. Je werk is voorlopig wel even gedaan, en je hoeft pas ongeveer twintig minuten voor go-time weer in actie te komen. Geniet ervan, je hebt het verdiend.
Terug? Mooi. Het enige dat nu nog hoeft te gebeuren is de rijst en de yoghurtsaus. Allebei zo gebeurd. Kook de rijst. Het beste is via de absorptiemethode, want dan hoef je niet te kutten met water afgieten en zo. Maar it’s up to you. Als je te lui bent voor rijst werkt deze chili ook prima met wat brood, of alleen met tortillachips. Maar laten we voor nu even aannemen dat je niet lui bent en nu gewoon braaf rijst staat te koken.
Terwijl je wacht tot de rijst klaar is, pak je een kommetje voor de saus. Vul die tot een centimeter of twee met yoghurt, doe daar een scheutje olijfolie bij en een bescheiden snufje peper en zout. Pak nu de limoen, rol die even over het aanrecht zodat het sap binnenin wat loskomt, snij ‘m doormidden en knijp de helft van de limoen uit in de yoghurt. Roer het mengsel door, proef het en knik tevreden.
Geloof het of niet, maar nu ben je wel zo’n beetje klaar. Schep in een kommetje een beetje rijst, een flinke schep hete chili, en een lepeltje yoghurtsaus. Kieper er een hand vol chips bij (kan je ook verkruimelen voor extra crunchyness), en schep het een en ander in je muil. Blus deze met bier (helpt niet, maar is wel lekker) en extra yoghurtsaus (helpt wel).
Lekker man. Ennnnnn kom maar op met die scheetgrapjes.
Chili con Porno
LikeLike
Porrrrrno
LikeLike