Het enige jammere aan frieten is dat er geen alcohol in zit. Maar dat kan gefixt worden, dacht ik zo. Het is immers weekend.

Deze frieten zijn echt goddelijk lekker, knapperig als een haardvuur en het is dus friet én bier tegelijk! Wat wil je nog meer. Bovendien gaat het ook nog eens perfect samen met dat broodje cheesesteak waar ik het eerder over had, en dan leiden ze mooi de aandacht af van het uiterlijk van dat broodje want deze frieten stelen ook visueel behoorlijk de show.

Zijn er ook nadelen? Ja, eentje. Ze zijn een dikke pain in the ass om te maken. Laten we daar eerlijk over zijn.

Aan het boodschappen doen zal het niet liggen. Je hebt maar een paar dingen nodig:

• Bloem (1 handjevol)
• Bakpoeder (een half zakje)
• een snufje zout
• een biertje
• een fles zonnebloemolie of vergelijkbaar (geen olijfolie)
• aardappels (ergens tussen licht kruimig en vastkokend. Is het je wel eens opgevallen dat die woorden helemaal speciaal gereserveerd zijn voor de aardappel? Geen enkel ander zelfstandig naamwoord mag de bijvoeglijke vriendjes ‘kruimig’ en ‘vastkokend’ hanteren. Wat zegt dat over onze relatie met de aardappel? Denk daar maar eens over na.

Maar dan kom je thuis van het boodschappen doen en dan begint de ellende. Ik zou eerst maar eens meteen zo’n biertje open trekken, want dat verlicht de pijn en je hebt het verdiend.

Dan pak je een kom. Kieper daar de bloem in, samen met de helft van een zakje bakpoeder en een snufje zout. En dat biertje dat je net hebt open gemaakt, is die al op? Nou, maak er dan nog maar een open en giet de helft ervan in het beslag. Pak dan een garde en kluts het door elkaar alsof je allerlei problemen hebt. Het beslag moet uiteindelijk ongeveer zo dik zijn als een beetje een loddige milkshake.

Zet nu het beslag heel even in de koelkast, en grijp je aardappels en een mes. Don’t bother om ze te schillen, eerlijk. Ain’t nobody got time for that. Was de aardappels en snij ze in groffe frietvormen. Geen zorgen als de ene dikker of kleiner of misvormder is dan de ander. Pak als je klaar bent het beslag weer uit de koelkast en roer de aardappelfrietjes er doorheen.

Zet nu de frituurpan klaar. Als je een ‘echte’ hebt, be my guest, maar ik heb geen tijd voor zo’n ding dus ik gebruik een wok en een fles zonnebloemolie. Een hele liter van die olie gaat er in die wok, een flink vuurtje eronder, en dan is het wachten tot de boel heet is. Als je een stukje aardappel in de olie houdt en de olie begint uit protest te bubbelen en lawaai te maken, ben je klaar voor actie.

Nu komt deel 1 van de pain in the ass: je moet de frietjes 1 voor 1 in de pan doen, anders plakken ze enorm aan elkaar. Sorry. Laat ze met een tang voorzichtig in de olie zakken, en het liefst moet je ook zorgen dat ze de eerste paar seconden dat ze in de olie liggen ook een beetje uit de buurt van de andere frieten blijven. Verder kun je de pan ook niet overvol doen, dus je zult in etappes moeten werken. Pak een vergiet, leg er keukenpapier in, en bewaar daar de frieten in die klaar zijn. Ze zijn klaar als ze eruit zien als drijvende, goddelijke, lichtgevende staafjes goud. You’ll know. Schep ze uit de pan en in het vergiet, en begin met de volgende batch.

Als alle frieten gedaan zijn, kieper je de hele berg tegelijk nog een keer in de pan. Frituur ze nog zo’n 2 a 3 minuten, en vis ze dan weer uit de pan en doe ze in je vergiet. Strooi er direct een flinke snuf zout overheen, zet ze naast een broodje biefstuk, en ga lekker blij met jezelf zitten zijn. En neem nog een biertje. Je hebt het verdiend.